Myanmar
Door: Jenny
Blijf op de hoogte en volg Jenny
25 Maart 2014 | Myanmar, Myanaung
Bangkok - Myanmar (Birma)
Een paar dagen Bangkok, een hoop geregeld; vliegtickets naar Rangoon, visa aanvraag voor Birma, overtollige bagage naar huis gestuurd en een pakketje opgestuurd naar groep 1/2c en 6 van de Parkenschool. Er is een hoop gedoe in Thailand, veel rellen, delen van de stad afgezet. We hebben er overigens bijna niets van gemerkt. Een heerlijke stad vonden wij.
En toen naar Myanmar... Dat was wennen! Raar dat ik bijvoorbeeld de stad Rangoon eerst lelijk vond, maar na een dik uur heel boeiend. ‘s avonds vond ik het er geweldig. De tijd heeft stil gestaan in Birma, oude koloniale gebouwen, stoffige brede zandlanen, oude ambachten, veel rituelen en traditie, ossenkarren.... maar alles is zooo verwaarloosd en er ligt op sommige plekken zoveel straatvuil dat het even duurt voordat je de schoonheid er doorheen ziet. Maar dan ben je ook echt in de ban. Een sprookje van duizend en één nacht, (bijna) volledig intact.
In de ban van het mooie unieke diffuse licht (een mengsel van rook en stof), van de aardige mensen, de cultuur en van het eten. Van de hoeveelheid tempels. Wat een bijzonder land. Alleen zijn wij ook een soort attractie; met name de kinderen zijn doelwit. We worden zonder gêne beetgepakt, aangeraakt, geknepen, gefotografeerd (hele familieportretten worden in scene gezet, met ons er tussen), gekust en zelfs opgesnoven. Haha... de kinderen zijn er helemaal klaar mee. Ze krijgen zelfs kadootjes (uiteraard de verkeerde anders waren ze er vast niet klaar mee).
Maar het was niet alleen maar een sprookje.. het was reizen tijdens 40 graden en meer. Zoveel andere gewoontes, weinig Engels sprekende mensen, weinig uitrusten en een duur land voor Aziatische begrippen. Voor de kinderen soms best zwaar.
Een land wat nog steeds valt onder een communistisch regime. Je mag hier niet zeggen wat je vindt als het afwijkt van de mening van de regering. De regering kan maar zo bepalen dat er een brommer verbod komt in de hoofdstad omdat één van de regeringsleden vorig jaar is aangereden. Het land wisselt steeds van hoofdstad omdat ze bang is voor aanslagen. In iedere nieuwe hoofdstad worden ondergrondse vluchtwegen aangelegd richting China, zodat ze kunnen ontsnappen.
Wat een land; een onuitwisbare herinnering!
(PS: er zijn 42 foto's, je ziet er slechts 20... als je er meer wilt zien ga dan naar het kopje overzicht. Ik weet niet waarom dit zo werkt)
Een paar dagen Bangkok, een hoop geregeld; vliegtickets naar Rangoon, visa aanvraag voor Birma, overtollige bagage naar huis gestuurd en een pakketje opgestuurd naar groep 1/2c en 6 van de Parkenschool. Er is een hoop gedoe in Thailand, veel rellen, delen van de stad afgezet. We hebben er overigens bijna niets van gemerkt. Een heerlijke stad vonden wij.
En toen naar Myanmar... Dat was wennen! Raar dat ik bijvoorbeeld de stad Rangoon eerst lelijk vond, maar na een dik uur heel boeiend. ‘s avonds vond ik het er geweldig. De tijd heeft stil gestaan in Birma, oude koloniale gebouwen, stoffige brede zandlanen, oude ambachten, veel rituelen en traditie, ossenkarren.... maar alles is zooo verwaarloosd en er ligt op sommige plekken zoveel straatvuil dat het even duurt voordat je de schoonheid er doorheen ziet. Maar dan ben je ook echt in de ban. Een sprookje van duizend en één nacht, (bijna) volledig intact.
In de ban van het mooie unieke diffuse licht (een mengsel van rook en stof), van de aardige mensen, de cultuur en van het eten. Van de hoeveelheid tempels. Wat een bijzonder land. Alleen zijn wij ook een soort attractie; met name de kinderen zijn doelwit. We worden zonder gêne beetgepakt, aangeraakt, geknepen, gefotografeerd (hele familieportretten worden in scene gezet, met ons er tussen), gekust en zelfs opgesnoven. Haha... de kinderen zijn er helemaal klaar mee. Ze krijgen zelfs kadootjes (uiteraard de verkeerde anders waren ze er vast niet klaar mee).
Maar het was niet alleen maar een sprookje.. het was reizen tijdens 40 graden en meer. Zoveel andere gewoontes, weinig Engels sprekende mensen, weinig uitrusten en een duur land voor Aziatische begrippen. Voor de kinderen soms best zwaar.
Een land wat nog steeds valt onder een communistisch regime. Je mag hier niet zeggen wat je vindt als het afwijkt van de mening van de regering. De regering kan maar zo bepalen dat er een brommer verbod komt in de hoofdstad omdat één van de regeringsleden vorig jaar is aangereden. Het land wisselt steeds van hoofdstad omdat ze bang is voor aanslagen. In iedere nieuwe hoofdstad worden ondergrondse vluchtwegen aangelegd richting China, zodat ze kunnen ontsnappen.
Wat een land; een onuitwisbare herinnering!
(PS: er zijn 42 foto's, je ziet er slechts 20... als je er meer wilt zien ga dan naar het kopje overzicht. Ik weet niet waarom dit zo werkt)
-
25 Maart 2014 - 18:34
Gert:
Mooie beelden Jen!
X -
25 Maart 2014 - 19:01
Ludo:
Wat een mooie foto,s , geniet maar lekker daar groeten liv,jur en Jolanda o ja en ludo -
26 Maart 2014 - 00:09
Maruschka Somsen:
Bah, je verpest mijn humeur :) !!
-
26 Maart 2014 - 22:42
Mirjam:
Wat een geweldige foto's..... Maximaal cultuur snuiven....NJOY to the MAX! x
-
27 Maart 2014 - 16:06
Marja:
Schitterend verslag, werkelijk prachtige foto's, fotosessie van blonde hollandse kindjes……heel bekend….soms hilarisch maar uiteindelijk ZO irritant! ha ha
Heel veel liefs voor jullie!!!XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
